title : GLUTTONY (7SINS)
couple : Park Jihoon x Park Woojin
rate : PG – 18
note : ติได้นะคะ ทั้งในเด็กดีและในแท็ก #19ชอพอจ เลยค่ะ .///.
–
“ฮึก ย..อย่าแกล้ง” เสียงทุ้มที่เคยแหลมแต่บัดนี้กลับต่ำลงอย่างเซ็กซี่ พัคจีฮุนมองร่างคนข้างใต้ ก่อนจะเลียริมฝีปากแล้วก้มลงบดจูบริมฝีปากแดงเจ่อ
อูจินเปลือยทั้งตัว ในขณะที่จีฮุนเสื้อผ้ายังอยู่บนตัวครบทุกชิ้น
ผละริมฝีปากออกก่อนจะถดตัวลงไปที่ยอดอกที่ตั้งชันไปด้วยอารมณ์ ก้มลงละเลงลิ้น ดูดดึงและขบกัดจนคนข้างใต้แอ่นตัวขึ้นมา
“จ—จีฮุน อึก” ร้องครางอย่างทรมาณเมื่ออีกคนลากลริมฝีปากลงมาที่หน้าท้อง ก่อนจะยกริมฝีปากผ่านส่วนกลางลำตัวไปที่ตาตุ่มที่ถูกอีกคนจับขาพาดบ่าไว้ ริมฝีปากร้อนพรมจูบจากข้อเท้าเล็ก ขึ้นมายันเรียวขาด้านใน ขบเม้มและดูดดึงสร้างรอยแล้วก็ผละตัวออกไป
โดยที่ไม่แตะส่วนกลางลำตัวของคนที่นอนหอบอยู่เลยสักนิด
“อย่าแกล้งดิ” ถ้าไม่ติดว่าข้อมือถูกมัด พัคอูจินคงจะใช้มือของตัวเองมาปรนเปรอจนถึงปลายทางไปแล้ว
“รอแปปนะ จำได้ว่าเมื่อวานซื้อเค้กมา อยากกินเค้กพอดี” อูจินอ้าปากค้าง มองอีกคนที่ผละออกจากห้องไปดื้อๆ ก่นด่าในใจก่อนจะหุบขาเข้าหากัน พยายามใช้ต้นขาเสียดสีกับส่วนกลางลำตัวเพื่อช่วยให้ปลดปล่อย แต่ยังไม่ทันไร เรียงขาก็ถูกแยกออกโดยมือหนาของคนที่พึ่งเดินออกห้องไปเมื่อกี้
“นี่!”
“จุ๊ๆ อย่าพึ่งโวยวาย” นิ้วเรียวแตะเข้าที่ริมฝีปาก ก่อนจะยกไปจิ้มปาดเนื้อครีมแล้วป้ายลงบนซอกคอคนที่นอนอยู่ ความเย็นของเนื้อครีมที่พึ่งถูกนำออกมาจากตู้เย็นทำให้พัคอูจินขนลุก เผลอร้องครางออกมาจนได้ใจ
จากใช้นิ้วชี้นิ้วเดียวก็กลายเป็นนิ้วทั้งห้าที่ปาดกำทั้งครีมแล้วเนื้อเค้กมาป้ายละเลงไปทั่วตัวคนที่นอนอยู่ และวางก้อนเค้กที่ยังเหลือไว้บนแก่นกายเล็กที่ตั้งชันด้วยแรงอารมณ์
“จะเล่นอะไร”
“เมื่อวานดูหนังมา เห็นในหนังทำ อยากลองบ้าง” ตอบกลับหน้าตาเฉยแถมยังยกนิ้วไปจ่อที่ริมฝีปากคนด้านลงอีกตังหาก
“เลียมือให้หน่อย มันเลอะ” ปากพูดประโยคขอร้องแต่การกระทำกับเป็นการบังคับ ลิ้นเล็กตวัดเลียปลายนิ้วของอีกคน ทั้งเลียทั้งดูดจนจีฮุนครางต่ำ ไม่นาน นิ้วทั้งห้าและฝ่ามือก็สะอาดเหมือนก่อนหน้านี้ไม่ได้เล่นอะไรแผลงๆ
“เก่งมากอูจิน เอ๊ะ ตัวนายก็เปื้อนนี่นา” เพราะใครล่ะเอาเค้กมาป้ายล่ะ เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง อูจินคิดในใจ
“เดี๋ยวทำความสะอาดให้นะ เริ่มจาก ตรงนี้ดีมั้ย?” คนด้านล่างเงยเชิดหน้าขึ้นทันทีที่คนด้านบนก้มลงมาตวัดลิ้นเลียครีมเค้กบริเวรหน้าอก ไม่นานครีมเค้กที่เคยมีก็หมดไป
“ตรงไหนต่อดี” พัคจีฮุนพูดพลางทำหน้าคิดหนัก ก่อนใบหน้าคมสวยจะเลื่อนขึ้นมาบริเวรซอกคอด้านขวา ซุกไซร้เล็มเลียจนสะอาดก่อนจะย้ายไปอีกข้าง โดยที่ไม่ลืมจะขบเม้มสร้างรอยเอาไว้ให้ดูต่างหน้า
ตาเรียวปรือมองตามกลุ่มผมสีน้ำตาสว่างที่เลื่อยต่ำไปบริเวณหน้าท้อง เรียวลิ้นสีชมพูดตวัดลงแอ่งสะดือ ดูดเม้มจนต้องหดเกร็งหน้าท้องด้วยความเสียว ผ่านไปไม่ถึงหน้านาที ครีมที่หน้าท้องก็หายไปหมด เหลือไว้แต่ตรงบริเวณกลางลำตัว
“แหม เหลือจุดพีคไว้ด้วย”
“อย่ามัวแต่เล่นได้มั้ย”
“โหดจัง” จีฮุนเบะปาก ไม่ยอมก้มลงจัดการครีมและเนื้อเค้กเหมือนก่อนหน้านี้จนคนรอได้แต่หงุดหงิด
อย่าให้ถึงทีเขาบ้างแล้วกัน
“แอบด่าในใจ?”
“เออ”
“ง่ะเสียใจ” จบประโยคคนที่นั่งทำหน้าเสียใจก็ก้มลงมางับเนื้อเค้กทันที ฟันคมครูดกับส่วนกลางลำตัวเล็กน้อยพอให้ช่วนเสียว พัคอูจินเชิดหน้าขึ้น ร้องครางออกมาอย่างไม่เกรงกลัวว่าใครจะได้ยิน ส่วนพัคจีฮุนก็ดูดเลียเน้อครีมที่เปื้อนเปรอะ ก่อนคนถูกปรนเปรอจะปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าของอีกฝ่ายในจังหวะที่อีกคนกำลังผละใบหน้าออก
“สมน้ำหน้า” จีฮุนยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ยกมือขึ้นปาดน้ำสีขุ่นออกก่อนจะนำไปป้ายบริเวรช่องทางอ่อนนุ่มที่เคยเข้าไปสำรวจแล้วนับครั้งไม่ถ้วน และกดนิ้วเข้าไปที่เดียวสามนิ้วรวดจนอีกคนก่นด่าออกมาเสียงดันแทนที่จะเป็นเสียงคราง
“ตาฉันบ้างนะ”
–
“อ๊ะ อื้อ เบาๆ”
“อืม พัคอูจิน” เสียงครางต่ำจากสองร่างดังก้องไปทั่วห้องสี่เหลี่ยมคลอกับเสียงเนื้อกระทบกันและเสียงหัวเตียงชนกับกำแพง มือหนาบีบเฟ้นสะโพกอวบ ก่อนจะฟาดอย่างแรงตามแรงอารมณ์
“เบาๆ!” อูจินหวีดร้อง แขนก็ยันหน้าท้องอีกคนที่สอดใส่มาไม่ยั้งจนรู้สึกจุก
แต่ก็เสียวดี
“นี่! เบาไงโว้ย บอกให้บะ—อ๊า” ร้องห้ามปนร้องครางเมื่ออีกคนกระแทกเข้ามาโดนจุดกระสันพอดี ไม่นานคนข้างใต้ก็ปลดปล่อยออกมาเป็นรอบที่สี่
“ปล่อยก่อนอีกละ” จีฮุนพูดพลางเบะปากอย่างน่ารัก แต่ส่วนล่างกระแทกเข้ามาขัดกับใบหน้าที่กำลังแสดง ก่อนจะรู้สึกถึงความอุ่นวาบภายในช่องทางด้านหลัง จีฮุนถอนตัวออก ก่อนจะถอดตัวไปนั่งจ้องมองช่องทางที่บวมแดงจากการร่วมรักที่ค่อนข้างรุนแรงแลหลายรอบ
“ไหลออกมาเต็มเลยอ่ะ”
“โรคจิตหรอ ไปนั่งดูทำไม” ขาเรียวหุบเข้าหากัน ปากก็เอ่ยด่าคนที่ยังจ้องมองแม้จะหุบขาปกปิดแล้วก็ตาม
“ก็ชอบดู”
“โรคจิต” เอ่ยด่าอีกรอบก่อนจะผลิกตัวหนีอีกคน มือก็ยื่นไปหมายจะหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวแต่ก็ต้องร้องออกมาดว้ยความงงเมื่ออีกคนชิงจับผ้าห่มโยนทิ้งไปต่อหน้าต่อตา
“อะไรอีก จะนอนแล้ว เหนื่อย”
“ห้ะ”
“ขอ..อีกดิ” ถึงจะปฏิเสธไปยังไงก็ยังไม่ได้ผลอยู่ดี พัคอูจินครางจนเสียงแหบแห้ง ในขณะที่อีกคนยังสอดใส่เข้ามาไม่หยุดหย่อนเหมือนไปอดยากมาจากไหน ตะกละและมูมมามเหมือนนิสัยการกินไม่มีผิด
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่พัคจีฮุนจะพอใจ อาจจะเป็นเที่ยงคืนของคืนนี้ หรือรุ่งเช้าของอีกวัน พัคอูจินก็ไม่สามารถจะรู้ได้
aongx2 